De slak: Een eeuwenoude consumptie

De consumptie van de slak gaat terug naar de oorsprong van de mensheid, zo blijkt uit de aanwezigheid van schelpen in de prehistorische woongrotten. Het was een populair gerecht onder de Romeinen, die het gebakken aten. In de Middeleeuwen als “onrein” beschouwd door de kerk, verdween de slak bijna als consumptie. Het werd een voedselproduct wat bewaard werd voor in tijden van hongersnood. In Charente, in de 16e eeuw, laadden zeelieden vaten met slakken aan boord om vers reservevoedsel te hebben voor de overtocht. 

Bourgondische Slak: Helix Pomatia

De wetenschappelijke naam van de Bourgondische Slak, ook wel “Grote Witte” of “Wijnslak” is Helix Pomatia. Het intensieve rapen gedurende de eerste helft van de 20e eeuw, in combinatie met landbouwbewerking en het vrij toegankelijk zijn aan het grote publiek, heeft geleid tot schaarste van de soort. Zo komt het dat, sinds 1979, ze onderworpen zijn aan een speciale bescherming. Tijdens de broedperiode, van 1 april tot 30 juni is het rapen dan ook verboden in Frankrijk. 

Bourgondische Slak: traditioneel recept

De Bourgondische Slak is een typisch gerecht uit de Bourgondische en Franse gastronomie. Voornamelijk gegeten tijdens de Kerstdagen en familie maaltijden, wordt de slak in het algemeen bereid volgens een traditioneel recept. De slak wordt gekookt in een court bouillon, vervolgens  teruggeplaatst in zijn schelp, die is gevuld met een mengsel van boter, peterselie en fijngehakte knoflook en in de oven is geweest. 

In de praktijk: proeverij van Bourgondische Slakken

Het is mogelijk de Bourgondische Slakken te proeven, een delicatesse in combinatie met een glas droge witte wijn met een vleugje mineraal (bijvoorbeeld een Bourgogne Aligoté of een Chablis), bij gerenommeerde restaurants als “Hélice-l’Escargotier Beaunois” of in één van de vele restaurants in Beaune en omgeving.